De Eerste Kamer vraagt al vijf jaar om een serieuze aanpak van kinderarmoede. Een onderzoek bevestigt de noodzaak ervan. Daarover schrijf ik samen met senatoren Bastiaan van Apeldoorn, Tiny Kox (SP) en Roel van Gurp (GroenLinks) in Trouw.
Al na vier maanden zijn gezondheidsverschillen te zien tussen baby’s uit arme gezinnen en baby’s uit rijke gezinnen. Vanaf een leeftijd van ongeveer twee jaar wordt de kloof nog groter, blijkt uit onderzoek van Coen van de Kraats en Bastian Ravesteijn van de Erasmus School of Economics. Eén van de onderzoekers sprak de wens uit dat er duidelijke doelen worden geformuleerd en dat bewindspersonen daar ook op worden afgerekend. Laat dat nu precies zijn waar een brede meerderheid in de Eerste Kamer al vijf jaar om vraagt.
Nederland is een rijk land, maar toch heeft één op de vijf gezinnen financiële problemen. Door een onzeker inkomen, snel stijgende huur en duurdere boodschappen liggen betalingsproblemen en schulden op de loer. Mensen die leven in armoede en schulden, verdienen vertrouwen en uitzicht op een betere toekomst. Te vaak komen ze in de greep van een systeem dat het belang van de schuldeiser vooropstelt. Ook de overheid doet dat. Wantrouwen is nog vaak het uitgangspunt, boetes en verplichtingen het instrument. Bedrijven maken winst met de verkoop van schulden. Zo loopt de rekening op en komen mensen met schulden steeds meer klem te zitten.