De PvdA droomt van een land waarin we samen de handen uit de mouwen te steken. Waarin de sterkste schouders het een vanzelfsprekende verantwoordelijkheid vinden om de zwaarste last te dragen. Een land waarin iedereen kan meedoen, op wat voor een manier dan ook. Waarin ieder mens wordt gewaardeerd om de unieke bijdrage die hij de samenleving te bieden heeft. Dat Nederland, is onze droom.
Een land waarin gezondheidszorg en onderwijs gezien worden als een gouden investering in menselijke waardigheid én sociaal-economische vooruitgang. Een land dat zich er niet bij neerlegt dat praktisch opgeleiden korter leven dan theoretisch opgeleiden. Een land waarin niet de grootste mond, maar de beste ideeën de doorslag geven. Dat Nederland, is onze droom.
De basis voor deze dromen zijn praktische wensen en verlangens. Een plek waar je kunt thuiskomen. Een inkomen waarmee je vooruit durft te kijken. Liefdevolle zorg binnen bereik. De middelen en de kansen voor je kinderen om mee te kunnen doen. Een schone planeet waarop het leven fijn is. Veel van onze dromen hebben te maken met de zekerheid van een fatsoenlijk bestaan. Bestaanszekerheid voor iedereen was volgens Den Uyl niet voor niets de kernvoorwaarde om te komen tot een gemeenschap van vrije mensen.
Maar zekerheid is voor veel mensen onbereikbaar geworden. Voorbehouden aan de happy few. Veertig jaar neoliberaal marktdenken laat zijn sporen na. Waar de belofte ooit was dat iedereen zou profiteren van meer markt en minder overheid, is de ongelijkheid nu zo groot dat zij ons onze welvaart en de samenhang in de samenleving kost. Scheidslijnen tussen stad en regio, kopers en huurders, gezond en ziek, theoretisch en praktisch opgeleid en jong en oud verdiepen zich. Mensen voelen zich verloren in de systemen die hen hadden moeten beschermen. Mensen die het belangrijkste werk doen om ons een fatsoenlijk bestaan te geven — de leraren, de agenten en de verpleegkundigen — lopen op hun laatste benen. En ons systeem van belastingen, toeslagen, pensioenen en uitkeringen piept en kraakt.
Er is hoop, want er hangt verandering in de lucht. Steeds meer mensen verzetten zich tegen het marksysteem waarbij een kleine groep deelt in de winst en een grote groep daarvoor moet betalen. Waarbij roofbouw wordt gepleegd op onze planeet. Die opdracht is nu actueler dan ooit. Wij weten dat verandering mogelijk is als we ons niet laten reduceren tot een economie van individuen maar weer uitgaan van de kracht van het collectief. Samen kunnen we weer grip krijgen op ons leven en onze toekomst.
Samen kunnen we het tij keren door de publieke sector in ere te herstellen en terug te veroveren op de markt. Kunnen we zorgen voor een eerlijke spreiding van kennis, macht en inkomen. Een overheid met lef kan de markt africhten in dienst van het algemeen belang.
Dat is de weg naar vrijheid en vooruitgang, naar bestaanszekerheid voor iedereen. Naar een land dat voorop wil lopen in het bedenken van innovatieve oplossingen voor de grote vraagstukken van onze wereld: voldoende voedsel en schoon water voor ieder mens; fatsoenlijke arbeidsomstandigheden; een eerlijke verdeling en duurzaam gebruik van grondstoffen en energie; het tegenaan van vervuiling en klimaatverstoring. Een land dat vooroploopt en een belangrijke spil is in Europa en de internationale gemeenschap. Een land dat zich niet verschanst achter de dijken, maar kiest voor een nieuwsgierige, ondernemende relatie met de wijde wereld om zich heen: dat Nederland, is onze droom.
Gelukkig zijn sociaaldemocraten niet alleen dromers, we zijn ook doeners. En dat laat ons Plan voor een Eerlijker en Fatsoenlijker Nederland zien. Dat plan hebben we samen met de leden geschreven en laat de kracht van onze vereniging zien. Dat moet niet een eenmalig iets zijn. De leden aan het roer van de Partij, en de Partij weer verbonden en richtinggevend aan alle progressieve krachten in Nederland die ons land eerlijker, socialer en duurzamer willen maken. Dat is mijn doel als voorzitter. Binnenkort volg ik met de verdere uitwerking van mijn Plan voor de PvdA.